~ Bye bye / a warm welcome! ~

Wat is het raar om vanuit mijn eigen huisje in NL een blog te schrijven! 
Het welkom thuis was erg leuk, ik voel me gezegend met zo'n lieve familie en vrienden! Maar eerst nog het een & ander over de laatste week...
Een lange blog met veel foto's!

Maandag- en dinsdagmiddag heb ik met Patricia en Miranda 'First Aid' lessen gegeven, maandag aan een groep jongere kinderen en dinsdag aan de oudste kids van Noah's Ark. We behandelden 11 onderwerpen, zoals een bloedneus, verstikking en een splinter. Per onderwerp bespraken we een casus, de theorie die bij het onderwerp hoorde en tussendoor wat praktijk. Aan het einde hadden we een quiz, wat erg leuk was! Een quiz met 20 vragen, per goede vraag konden 5 punten verdiend worden en bij een uitslag van 65 punten of meer zelf een certificaat! Omdat alle kids ruim geslaagd waren - met tussen de 75 en 100 punten-, bleek dat de theorie goed begrepen was, erg leuk!

Naomi heeft zich verslikt en krijgt een paar (flinke ;-))
klappen tussen haar schouderbladen...

Sandra is ruim geslaagd!

Op dinsdag de laatste keer op het consultatiebureau gewerkt. Heerlijk een poosje met Anna gekroeld, omdat het regende was het niet zo druk. Het heeft overigens redelijk veel geregend voor deze tijd van het jaar, ik hoorde regelmatig iemand zeggen dat het normaal gesproken droog en erg warm is. De kans op malaria is in regenachtige perioden groter, laten we hopen en bidden dat het mee mag vallen!

Anna :)

Dinsdagmiddag kwam het slechte nieuws dat Roberta overleden was. Het meisje wat met oud & nieuw in het ziekenhuis lag en waar ik toen met Pita geweest ben. Ze is 2 januari thuisgekomen, weer goed opgeknapt maar na 2 weken weer erg ziek geworden en vrijdag opgenomen in het ziekenhuis. Zaterdag lag ze te vechten voor haar leventje en lag ze naar adem te snakken, zo hoorden we. Zondag mocht ze weer wat opknappen, Pita had er nog voor gedankt in de kerk omdat ze zaterdag echt dachten dat ze ging sterven. Maandag ging het toch weer slecht en dinsdagmiddag is ze overleden. Heel triest! 

Ik heb met Miranda nog 2 bezoekjes gedaan, onder andere bij Theodorah! Haar naam is overigens veranderd, ze heette eerst Jenefa Theodorah en nu Kayanja Jane Theodorah. Dat gebeurd overigens wel vaker, als ze de eerste keer op het consulatiebureau komen (in de eerste week na de geboorte) hebben ze vaak nog geen naam en word er 'gewoon'  iets opgeschreven, meestal de naam van de moeder. 

~ Theodora & Kayanja Jane Theodorah ~ 

's Avonds kwam Gerda namens Pita vragen of ik een nachtje op Samantha -een nieuw kindje wat de dag ervoor opgehaald was- wilde passen. We liepen meteen even naar de veranda, om te zeggen dat ik het wilde doen en ik wilde even vragen of ik ze in mijn huisje kon hebben. Toen we op de veranda kwamen zaten Piet en Pita daar, met een groep kinderen en auntie's. In het midden stond op de tafel een klein kistje, Roberta was net vanuit het ziekenhuis in Kampala overgebracht naar Noah's Ark. We hebben met elkaar liederen gezongen, Piet heeft gebeden en een stukje uit de Bijbel gelezen en een aantal jongens van de band speelden een paar stukken op de trompet.
Een erg indrukwekkende en ontroerende avond! Wat heel mooi was, was de band die je met elkaar voelde, echt 1 grote familie. En dat Piet aanhaalde dat Roberta niet als niemand, maar als iemand gestorven is! Na haar geboorte is ze namelijk weggegooid, dus eigenlijk geboren als niemand, maar bij Noah's Ark was ze 'iemand'! Daar heeft ze heel veel zorg en liefde ontvangen, al was haar leventje maar kort... 
Na het condoleren van Piet en Pita heb ik Samantha meegenomen naar mijn huisje, wat een heerlijk meisje! Het ging prima, ze is midden in de nacht nog een poosje wakker geweest maar dat was helemaal niet erg. Een heel vrolijk meisje wat al veel lacht en verder lekker tevreden aan het rondkijken was! 

hoe tevreden kun je zijn... ♥

prachtige krulletjes!

smile :)

Ik kon niet kiezen uit de foto's, ze zijn gewoon allemaal mooi! :-)

Woensdagmiddag was de begrafenis van Roberta. 's Ochtends kwam ik een 'bouwvakker' tegen, waar ik in 2012 mee gebouwd heb aan de Family Unit. Even een praatje, toen ik vroeg of hij vandaag ook bij de FU's bezig was antwoordde hij dat hij een graf aan het maken was...
Eerst was er een dienst in de kerk en werden er een stapel tekeningen in het kistje gelegd, die de kinderen die ochtend hadden gemaakt. Andrew stond me bij de opening op te wachten en wilde naast me zitten en toen Edwin me zag kwam hij ook aanlopen en wilde op schoot. Na de dienst liepen we met een lange stoet naar de begraafplaats (op het terrein) en werd Roberta begraven. Bij ons in NL wordt het graf later pas dichtgemaakt en zien wij dat niet meer, maar hier werd ter plekke cement gemaakt van water, stenen en zand en daarmee werd het grafje dicht gemaakt (voor het ongedierte). 
Ook dit was natuurlijk weer heel indrukwekkend en ik vroeg me af wat er allemaal door de koppies van de kinderen heen ging. Sommige kinderen stonden hard te snikken, Steven was zich aan het groot houden maar op een gegeven moment ging zijn hoofd naar beneden en begon hij hartverscheurend te huilen met zijn hoofd in zijn handen. Het is echt wel heftig voor de kinderen, maar heel goed hoe het zo met elkaar verwerkt en beleefd word! 
Na de begrafenis liepen we stil weer terug naar het kinderhuis en daar gingen de meeste kinderen lekker spelen.

Donderdag ben ik met een aantal auntie's, een uncle en een groep kids wezen zwemmen! Normaal zou je dat niet zo snel doen, een dag na een begrafenis maar het is goed voor de kids om gewoon door te gaan en het was al gepland. 
Super leuk was het weer! Ik had de ballonnen van Herma meegenomen (die ze voor Oud&Nieuw opgestuurd had maar iets te laat waren aangekomen ;-)), ze waren lekker stevig dus de kids hebben er veel plezier van gehad!

~ Oscar en Leah ~ 

~ Lois ~

Tussen de middag lekker gegeten: brood met bebogeen, een feestje! 

smullen!

onderonsje... ♥

Na de lunch ging het helaas regenen. Na een poosje geschuild te hebben (en kou lijden!) werd het weer droog en ging Jeremy nog even een duikbril opduiken die nog in het zwembad lag. Toen wilden de andere kids natuurlijk ook nog even zwemmen! Reny heeft de chauffeur maar gebeld, gelukkig was hij nog niet onderweg en zo konden de kids opnieuw het water in! :)

Leah: "I am swimming in the snow!" 

Na het zwemmen nog een lekke band geconstateerd, vervangen door Biira de chauffeur en daarna konden we weer op huis aan!

:)

Vrijdagochtend had ik geen tijd meer om bij de verloskundige te zijn, bij de controle's van de zwangeren. In de ochtend ben ik bezig geweest met de laatste voorbereidingen voor de First Aid les die we met de kliniek hebben gehouden die middag. Het ging over reanimatie -voor baby, kind en volwassene- en het gebruik van de AED. De dokter van de kliniek was erbij, 2 verpleegkundigen, een verloskundige, de receptioniste, de laborant en een stagiaire. Het was erg leuk om te doen! Vooral om kennis uit te wisselen.

~ instructie babyreanimatie ~

~ verloskundige Jane ~

Verder alvast de koffers leeggemaakt. Andrew zag dat en wilde even kijken of hij erin paste... Zoals je ziet: dat ging prima! ;-)

~ ♥ ~ 

Vrijdagavond hebben we nog ge-bbq't met een groepje, bij ons voor de deur. Alvast een beetje als afscheid.. Was gezellig!

Zaterdag was Maurice, mijn sponsorkindje jarig! :)
Hij is ook het sponsorkindje van Miranda, hoe bijzonder is dat! We ontmoetten elkaar 2 weken voordat we naar Noah's Ark gingen op de Ontmoetingsdag met Piet en Pita in Rotterdam, kenden elkaar verder totaal niet en toen we aan de praat raakten bleek dat we niet alleen precies dezelfde periode naar Noah's Ark gingen maar ook nog eens hetzelfde sponsorkindje hebben! En dat van de ongeveer 160 kids...
Om 6 uur opgestaan, een flinke tros ballonnen opgeblazen en naar hem toegegaan! Lekker gewassen, nieuwe kleertjes aangedaan (blousje had ik meegenomen -van Micha geweest!- en Miranda het broekje) en cadeautjes gegeven!

schatje!♥

's Middags zijn Miranda en ik naar Mukono gegaan om sambosa's (driehoekjes van deeg, gevuld met gehakt en groenten) op te halen, die we die avond getrakteerd hebben! Het was een flinke koelbox vol, we hadden er 250 laten bestellen door Jan. Een geslaagde actie!

Ireen smult! :)

Na het eten nog een keer de verjaardag van Maurice vieren! met cake :)

een klein stukje voor de jarige! :P

Nog een foto'tje met Jeriah! Herkennen jullie hem nog, het baby'tje wat in het suikerriet gevonden was?!

Zondag de laatste keer zondagsschool. Het thema was de gelijkenis over 'de wijze en dwaze bouwer'. We lieten 8 kids een toneelstukje doen en de rest zong ondertussen een liedje over dit thema; 4 kinderen stonden aan de ene kant en bouwden een huisje van Lego, 4 kinderen stonden aan de andere kant en bouwden ook een huisje van Lego. Het was de bedoeling dat de 'wijze bouwer' het huisje overeind liet maar ze lieten het per ongeluk vallen. Er kwam meteen een opmerking bij de andere kinderen vandaan: "it means that everyone is foolish?" (dit betekent dus dat iedereen dwaas is?). Ik heb maar gauw uitgelegd dat het een foutje was en nee, niet iedereen is dwaas! ;-) 
's Middags in de kerk hebben we het nog een keer overgedaan, eerst de kids opnieuw duidelijk geïnstrueerd en toen ging het goed! Inmiddels zijn Warrick en Marilyn weer terug op Noah's Ark, ze zijn 2 maanden bij hun kinderen geweest en gaan nu weer verder met (onder andere) de zondagsschool. 

Zondag in de kerk was de band van Noah's Ark wat groter, omdat de band 1 jaar bestond was er nog een andere groep bij! Erg mooi...

Aan de beide verloskundigen heb ik een symbolisch cadeautje gegeven: een fietsje met achterop een zwangere vrouw. Ze vonden het erg leuk, Jane moest er hartelijk om lachen en vertelde tegen Zoe, haar dochtertje dat zij dat was toen ze moest gaan bevallen. Wat zal ik hun telefoontjes ("you come to the clinic" gaan missen!!

Zondagavond mee geweest om Miranda weg te brengen naar het vliegveld! 

Ik zat vorige week nog in een dilemma, ik had een mooie foto van het jongetje (toen hij nog leefde/in de couveuse lag) wat uiteindelijk na 2 dagen overleden is en die wilde ik eigenlijk aan de ouders geven maar ik wist niet zo goed of ik het wel of niet moest doen. Hier word er namelijk vaak van alles gedaan, als er een kindje overlijdt en daar hebben ze helemaal niets als herinnering. Met die gedachte ben ik de foto af gaan drukken en dacht ik kijk wel wat ik ermee doe. Via de verloskundige ben ik erachter gekomen waar ze werkte en dat bleek vlakbij te zijn. Ik ben naar ze toe gegaan, eerst wilden ze de foto zien en toen ik vroeg of ze hem wilde houden bevestigde ze dat.

Toen ik 2 dagen later voorbij kwam riep ze me. Ze vroeg of ik nog meer foto's had. Ja ik had er nog wel 1 maar die was niet zo mooi. Maar ze bedoelde nog zo'n zelfde foto als die ik gegeven had. Ik snapte het niet helemaal, ze had er toch al 1? "Die is voor mijn man" zei ze, ze wilde er dus nog 1 voor haar zelf. Dat was voor mij een bevestiging dat ik er goed aan had gedaan! Heel mooi..
Het deed me iedere keer pijn als ik ze zag, anders had er nu een kindje in haar armen gelegen maar dat moeten ze helaas missen. Ik hoop zo dat ze in de toekomst een ander kindje krijgen om voor te zorgen, ze zullen perfecte ouders zijn!
Afgelopen maandag heb ik de tweede foto gebracht en ze was er erg blij mee!

een lieve vrouw!

Maandagochtend voor de laatste keer naar Mukono, met de boda boda. Onderweg stonden hele groepen mensen langs de kant van de weg. Ik dacht eerst dat het voor mij was omdat het mijn laatste dag was, maar wat bleek: de koning van Buganda (een koninkrijk/provincie van Uganda) kwam eraan! Leuk om dat zo nog even meegemaakt te hebben! Eerst kwam er een hele stoet met politie en soldaten voorbij, nadat de koning voorbij reed (in een zwarte geblindeerde auto) kwam er een grote stoet boda boda's met grote groenen palmen en allemaal joelende mensen. 

Ook een leuk plaatje... Na 3 maanden kijk je hier niet meer gek van op! 

De rest van de dag was een rare dag.. Afscheid nemen van de kids, van de auntie's, van Pita (Piet was helaas weg). Heel onwerkelijk! Iedereen die vraagt wanneer ik weer terug kom.. Ik heb geen idee, de toekomst ligt open!
Om 5 uur werd ik weggebracht door de chauffeur van Noah's Ark, om half 8 waren we daar en om 20 minuten eerder dan gepland ging ik de lucht in!
Na een voorspoedige vlucht landde ik in Amsterdam en werd ik daar verwelkomd met ene spandoek door mijn lieve familie en vrienden! :)

Mijn huisje was ook helemaal gezellig gemaakt, met een welkom thuis slinger, bloemetjes, een stapel welkom thuis kaarten en nog meer. De hele dag is het druk geweest, de dag erna ook nog. Super leuk! En daardoor vergat ik even hoe moeilijk het was om weg te gaan bij Noah's Ark...

Leuk weerzien met Anna,
nu 'ineens' 6 maanden oud ipv 3 maanden!

Sophia, die als ze 16 jaar is ook heel graag naar Noah's Ark wil! :)

word je niet bruin in Afrika?

Koffer vol souvenirs!

Bye bye!!

Ik begin nu langzamerhand een beetje te landen, na alle (gezellige!) drukte komt het besef dat ik niet meer even zo kan binnen lopen in de kliniek, in het kinderhuis, bij Silas... 
Het is voorbij, maar wat een geweldig mooie tijd heb ik daar gehad! Bijzondere mensen heb ik ontmoet en wat heb ik veel bevallingen mee kunnen maken, boven verwachting! Ook heb ik steeds meer bewondering gekregen voor Piet en Pita, want wat lijkt het me soms zwaar om dit werk te doen, 24 uur per dag-7 dagen per week. Ook al krijg je er heel veel voor terug!

Iedereen heel erg bedankt voor het meeleven, wat ik erg gewaardeerd heb!
Als je deze blog nog te kort vond: YOU'RE MOST WELCOME!! ;-)

Liefs,
Thera