~ Een boek schrijven... ~

Dat zou ik zo kunnen doen!
Over de mooie, meest gave, bijzondere en ook moeilijke momenten van de afgelopen (bijna) 3 maanden!!

Ik weet nog dat Piet in NL was en zei:" Oh, de tijd vliegt in Afrika!" en dat ik dacht, ik ben benieuwd. Maar dat is inderdaad ook mijn ervaring, helaas!! 

De afgelopen maanden hier boven waren boven verwachting goed, zoals bij velen van jullie al duidelijk werd vanuit de blogs!:))

Dit word mijn laatste blog vanuit Oeganda, veel lees- en kijkplezier!

* Een aantal dagen nadat ik met Joshua mee ben geweest naar het ziekenhuis, kreeg ik een kleurplaat van hem. "You are my best friend. Love from Josh to auntie Tera"... Schattig! :)) 

* Ik moest het nodig zeggen, aan het einde van mijn vorige blog: al even geen bevallingen gehad... De 24 uur erna waren er 3 bevallingen!

Bij de eerste bevalling was ook Miranda, na overleg met de kliniek mocht ze een bevalling meemaken. Erg leuk natuurlijk voor haar! Dat was in de nacht van zaterdag op zondag, ik werd om 10 voor 4 's nachts gebeld en om 5:15 werd er een mooi jongetje geboren. 

De nacht erna was ik ook in de kliniek, omdat er zondag een vrouw (18 jaar) was gekomen. Ik ging nog even kijken rond 10 uur 's avonds en kon meteen blijven, want het zag er naar uit dat het door ging zetten. 

Rond 1 uur kwam er nog een vrouw en uiteindelijk is zij nog iets eerder bevallen ook! We waren druk bezig met het haar, toen de 'eerste' aanstaande moeder bij de deur kwam staan en heel graag naar binnen wilde! Ik heb toen gauw het andere bed (er zijn 2 bedden in de verloskamer) in orde gemaakt, de verloskundige was bezig met het verlossen van de andere vrouw. Daar heb ik nog bij kunnen helpen, er was wel wat haast bij omdat het bij het andere meisje echt serieus werd! Het was ideaal dat we met z'n 2en waren, de verloskundige heeft de nazorg bij de moeder gedaan en ik bij de baby. 

Toen ik bijna klaar was keek ik even achterom en zag ik het hoofdje al van de volgende baby! Gauw de verloskundige geroepen, die stond bij het andere bed. En zo konden we meteen door!

Het was heel bijzonder, om 3:10 in de nacht van zondag op maandag was Oeganda een mooi meisje rijker en om 3:35 een mooi jongetje!!

Het mooiste komt nog... het meisje is naar mij vernoemd!! De dag na de bevalling was ik 's avonds met Miranda rolex aan het eten aan de weg en toen zag ik de vader van de baby lopen. Hij was op weg naar Noah's Ark om te gaan betalen voor de bevalling en om zijn vrouw & kind op te halen. Hij kwam naar ons toe en was vol lof over m'n hulp tegen Miranda en zei dat ze mijn naam als 2e naam wilden geven aan de baby! Ik snapte eerste niet helemaal wat hij bedoelde, maar toen ik het doorhad zat ik natuurlijk op een roze wolk! ;-) Ik moest wel lachten, hij had nogal moeite om mijn naam uit te spreken. Dat word nog wat dacht ik, arm kind... Toen heb ik gezegd dat ik eigenlijk Theodora heette en wat het betekend, dat vond hij zo mooi dat hij dat tegen zijn vrouw zou gaan zeggen. 

Toen ik voordat ik ging slapen nog even bij ze ging kijken (ze bleven toch nog een nachtje). Ze maakten het goed, de vader had de namen op een briefje geschreven en liet dat aan me zien: Jenefa Theodorah! :)) Geweldig, een naamgenootje in Oeganda!

het gezinnetje!

Hij vertelde nog dat de naam op elk document van het kindje zou komen te staan. En hij was al helemaal aan het voorspellen, dat mensen verbaasd zouden gaan reageren: "Theodorah?". Hij zou dan gaan zeggen: "Yes, that name is coming from far! you leave it!" en zo had hij een heel verhaal, over dat hij later zou vertellen aan zijn dochter dat er een muzungu bij de bevalling was, en dat die heel de nacht erbij was en druk bezig was, dan weer om handschoenen te halen, dan weer voor dit, voor dat...; heel grappig. Ik heb nog een uitnodiging gehad om ze op te zoeken, ze wonen hier vlakbij dus dat ga ik zeker doen!

Trots!

* Reagan is op controle geweest! Hij was net voor de kerst vertrokken, dus er zat 2 weken tussen maar hij was weer duidelijk gegroeid! Ik hoop dat het goed met hem blijft gaan in de toekomst!! Er was een Engelse vrouw bij, die bij de zorg betrokken is, zij maakte deze foto en stuurde een lieve email met deze foto. 

~ Reagan ~

* Vorige week een bezoek gebracht aan 1 van de P7 leerlingen. Paul, een jongen die in de village woont, op ongeveer een half uur loopafstand van Noah's Ark. Hij zat ook in de groep waar we pas mee zijn wezen zwemmen. Blijft erg leuk om te doen! Om te zien hoe ze wonen en leven. Ik ging met Miranda en de hoofdmeester van de school. Miranda had wat boodschappen gekregen van de moeder van Christian, die heeft ze gegeven en daar was Paul erg blij mee!

:)

Onderweg kwamen we langs de vrouw die een mandje voor me aan
het maken is! Aan het einde v/d week kan ik het ophalen...

mandje in de maak... van riet en rietjes!

tekst op Paul zijn huisje

op de terugweg...

Een huisje in de village, 'mijn' kleur op de deur en ramen ;-)

* Op dinsdagochtend was het lekker druk in de kliniek, er zijn 30 moeders geweest met hun kindje!
Onder ander Peninnah, een meisje van 14 jaar uit de village. Ze gaat hier naar school en is op 12-jarige leeftijd verkracht toen ze van school naar huis liep. Een verschrikkelijk verhaal, ze heeft het in het begin heel erg moeilijk gehad maar ik zie nu een hele lieve en trotse moeder! Ze is hier de hele vakantieperiode, heeft het erg naar haar zin op Noah's Ark. Haar zoontje heet Peter, vernoemd naar Piet. Een schattig jongetje! 

Peter krijgt een inenting

~ Peninnah en Peter (10 maanden oud) ~

* Woensdag was Edwin jarig! En ik mocht trakteren, samen met Tabitha. Elk kind wat jarig is mag namelijk een aantal personen kiezen om de cake rond te delen! 

de jarige jet! (met kaartje en ballon van mij:))

trakteren met Tabitha

* Donderdagochtend in de kliniek geweest, met de verloskundige meegekeken. Een aantal moeders gezien die hoogzwanger zijn en pas terug hoeven te komen als ze gaan bevallen! 
Toen ik onderweg was naar huis om te gaan lunchen kwam ik Jan en auntie Carol tegen met een groep jongens. Jan en Gerda gaan regelmatig met een groep kids buiten de poort eten, een hele belevenis voor ze! Zo ook vandaag, en ik zei voor de gein: waarom heb je mij niet uitgenodigd? Dat vatten ze een beetje te serieus op, ze wilden heeel graag dat ik meeging! Maar dat ging helaas niet, want ik moest om 2 uur bij het Holiday Program zijn. Maar voordat ik bij mijn huisje was, had ik al bedacht dat het toch eigenlijk wel heel leuk was, dus gauw gebeld en gevraagd of ze konden wachten, gauw omgekleed en naar de poort gerend. De jongens vonden het helemaal leuk! En ik ook, dit had ik niet willen missen! We hebben naar Mukono gewandeld met elkaar, geweldig! Normaal gaan we daar met een boda boda heen, maar het was echt een mooi gebied. Wel heel erg warm! Auntie Carol droeg een paraplu voor de zon, terug had ze hem nodig voor de regen, want toen was het opeens heel slecht weer! Toen we aan het eten waren zagen we al een hele donkere lucht en besloten we om terug een taxibusje te nemen. Dat had waarschijnlijk sowieso wel gemoeten, want voor de meeste jongens was de heenweg al lang genoeg. Gerda kwam met Joshus op een boda boda naar het centrum, omdat het voor hem te ver lopen is iv,m met zijn sikkelcelziekte en omdat hij nu een zere knie heeft.  
We konden merken dat het een hele belevenis was voor de kids. Ze zijn wat dat betreft niet veel gewend! We zaten bij een restaurantje langs de weg en daar is altijd heel veel te zien! Aan de kant van de weg zat een bedelares, toen ze dichtbij kwam konden we zien dat ze echt heel vies was en allerlei plekken op haar huid had. Ze zat recht tegenover me en dat was wel vervelend, terwijl ik lekker zat te eten. De jongens keken hun ogen uit en hadden duidelijk medelijden met de vrouw.
Al met al erg leuk om gedaan te hebben! Het is apart om te bedenken dat alle kids van Noah's Ark in principe ook uit deze leefwereld -de village- komen en als ze buiten de poort komen hun ogen uit kijken...

lopend naar Mukono!

net echt ;-)

een ananas in de groei

genieten!

* Zaterdag heb ik de echoscopist (Isma) geholpen met echo's maken! Dat was echt zo gaaf!:) Als eerste kwam Lucinda uit het kinderhuis voor een echo, dat was helaas minder leuk! Door de echo is een liesbreuk ontdekt, waar ze dus aan geopereerd moet worden. Zielig! Maar wel goed dat ze er op tijd bij zijn. 
Verder waren er 8 zwangere vrouwen en nog een man met bepaalde klachten. Als er een zwangere vrouw binnenkwam, mocht ik eerst scannen. Om te kijken of het evt. een tweeling was, om de houding te bepalen, het hartje te zoeken en een beentje. In het begin was het even zoeken, maar na 2 vrouwen legde hij een tactiek uit om het snel te kunnen vinden! 
Weer waren er veel vrouwen die het geslacht wilde weten. Ook dat was even zoeken! Maar toen ik het doorhad, ging ik eerst kijken en als ik het dacht te weten zei ik het tegen Isma en ging hij kijken of het klopte. Alle 2 de keren had ik het goed! Bij de 2e keer was het helemaal duidelijk. De aanstaande moeder had nog niet gezegd dat ze het geslacht wilde weten en opeens was er heel duidelijk een piemeltje in beeld! ;-) Ik scande gauw verder en vroeg of ze het had gezien want ik vond het leuk om ze mee te laten kijken en te vertellen wat ik zag.. Nee, ze had niets gezien (ook wel logisch want ik moest in het begin ook wel eens zoeken naar alles), maar ze wilde het wel weten! Dat was dus overduidelijk een jongetje :)). 
Als ik klaar was met zoeken, nam Isma het over en ging de metingen doen. Vervolgens ging hij de papieren invullen, mocht de vrouw naar de gang en ging ik alvast verder met de volgende aanstaande moeder.
Het was echt heel gaaf, ik hoop het zaterdag nog een keer te kunnen doen!

Deze foto's zijn van 2 weken terug, toen mocht Mattanja (dochter van Jan & Gerda) scannen. Zij werkt in het ziekenhuis als echoscopist en vond het ook erg interessant! 

* Vorige week zondag en gisteren hebben Miranda en ik een Oegandese kerk bezocht. De ene op een loopafstand van 10 minuten buiten de poort en de andere ongeveer een half uurtje. Erg leuk! Wel een vol programma zo, om 9 uur zondagsschool, daarvandaan naar een andere kerk, om half 2 thuis om even te eten en om 2 uur naar onze eigen kerk! 

een echt Afrikaanse kerkdienst, in een witte 'schuur'

Jeremiah, het baby'tje wat in de kliniek geboren is!

de kerk waar we gisteren geweest zijn

Omdat de kerkdienst niet in het Engels was (die dienst hebben ze wel, maar dat is 's ochtends om 7 uur al) maar in het Oegandees, kregen Miranda en ik allebei een eigen tolk! En we werden een aantal keren van harte welkom geheten. In de kerk van vorige week zondag moesten we nog naar voren komen, om te vertellen wie we zijn, wat we hier doen & waarom en werden we aan het einde nog persoonlijk aan de pastor voorgesteld. Mooi dat ze zo gastvrij zijn en het echt waarderen als je hun kerkdienst bijwoont!

onderweg...

lief!

* Zoals ik in de vorige blog zei, iedere zaterdag ga ik naar de kerk (hier op Noah's Ark) om te oefenen voor de zondagse dienst. Er is namelijk elke zondag een groep die de leiding heeft en op het podium staat. Deze zondag had de kliniek de leiding! De dokter, receptioniste en een verpleegkundige waren er, en verder een groep kinderen, nog een paar auntie's en Patricia.
De kids hadden al regelmatig 'gemopperd', omdat ik er op zaterdag altijd ben en op zondag nog niet op het podium was geweest. Deze keer was echter een goed moment om mee te doen op zondag en niet op de stoelen te zitten zoals gewoonlijk. En het was erg leuk! We zongen veel bekende liederen (in het Engels uiteraard) en maar 2 Oegandese (want dat is toch wel wat lastig).
Het mooiste was nog dat Edwin op het podium kwam met een testimony
(kinderen en auntie's en uncle's mogen dan naar voren komen om ergens voor te danken): "Thank God, that muzung's are leading church!" Haha, op 2 muzungu's na waren het verder allemaal Oegandezen, maar toch !:D

Ik zie net in m'n ooghoeken een heeele grote spin weglopen! ;-) Van de week heb ik trouwens nog een bijzonder dier gespot! Het leek net een blaadje, als het de vleugels over de poten heen deed... Mooi geschapen!

Verder krijgen we hier af en toe bezoek van 2 ezels. Voor onze huisjes hebben we een paar tonnen staan waar we het afval in kunnen doen. Pas waren we aan het klagen dat ze maar niet geleegd werden en we ons afval niet kwijt konden, vandaar dat ze waarschijnlijk een handje kwamen helpen...

* Zaterdagavond heerlijk uit eten geweest met Miranda, Jan & Gerda en Marcel! Biefstuk, mmm... en het was erg gezellig!

Nadat we terug kwamen zag ik dat er nog licht brandde in de kliniek. Er was namelijk een vrouw die moest gaan bevallen, maar ik dacht ik ga er nu niet meer voor thuis blijven. Maar het was nog niet zo ver, mooi zo! Om 10 uur kwam ik er aan en om kwart voor 11 werd er een jongetje geboren! 

opnieuw een trotse moeder!

* Gisteren uit de kerk waren we met elkaar iets aan het drinken bij Karel en Elly en hun zoon Marcel (ook uit NL), toen Sarah me kwam roepen: Jane (de verloskundige) wil dat je snel naar de kliniek komt! Daar aangekomen was er een vrouw die ging bevallen, maar ze had een hele hoge bloeddruk dus de verloskundige wilde dat ze naar het ziekenhuis gebracht zou worden. De verloskundige ging nog even een controle doen en ontdekte dat het te laat was om haar te verplaatsen. Het kindje werd al bijna geboren! Nadat de dokter erbij geroepen was deed zij ook een check, ze voelden allebei iets heel zachts maar konden het even niet plaatsen. Al gauw zagen we dat het wel een hoofdje was, maar geen 'goed' hoofdje... Er werd een overleden kindje geboren met een waterhoofd... Het kindje was al in de buik overleden, de huid was al helemaal aan het loslaten. Wat was dat heftig! Het gezichtje, en het verdere lichaampje van het meisje was prachtig. Het hoofdje had een enorme bult aan de achterkant, gevuld met vocht. De verloskundige vroeg me om het kindje naar de reanimatietafel te brengen, de moeder wilde haar kindje niet zien. Het was heel moeilijk om het kindje vast te houden, omdat het natuurlijk heel slap was en het hoofdje zo groot en zacht, dat ik (heel gek) bang was dat ik het door zou prikken. 
Ik vraag me af of de moeder een echo heeft gehad en hoe ze dit verwerkt..

Ik ben inmiddels de tel kwijt, maar volgens mij heb ik nu al 18 bevallingen meegemaakt! Boven verwachting!
De meeste keren verliep het gelukkig goed, 3 keer een hele slechte afloop... Wat me verbaasd is dat er relatief veel kindjes met een slecht start ter wereld komen. Zo heb ik hier 3 keer geholpen met reanimeren en hebben we regelmatig een kindje flink moeten prikkelen. Wat dat betreft zou ik -veel- meer kennis willen hebben qua verloskunde!

Nog wat foto's van de binnenkant mijn huisje (zoals Gerda al zei: "het word steeds gezelliger en dan moet je weg...") en van de Family Unit waar we in 2012 aan gebouwd hebben! 

de Family Unit in aanbouw

Ik heb nog veel meer te vertellen, zoals de First Aid les van vandaag; maar daarover meer in een blog die ik in NL zal schrijven als afsluiting, over de laatste week. Nu nog even volop genieten hier!!
Nog een weekje en dan zien we elkaar weer, -los van het afscheid nemen van deze geweldige periode- toch ook wel weer heel leuk hoor! En lekker naar mijn eigen huisje:). 

Heel erg bedankt voor alle kerstkaarten!! Ik kreeg er vorige week 9! En vandaag nog een erg leuke envelop van m'n sis + gezin met allemaal cadeautjes! Ook al is de kerst/oud&nieuw voorbij, ik kan er nog een weekje van genieten...

alleen de envelop was al een cadeautje! 

BEDANKT iedereen!! :))

Tot snel!

Liefs,
Thera!