~ Over sprinkhanen, babyreanimatie, gebroken nachten en kerst in de tropen! ~

'k heb al 2 avonden een poging gedaan om een nieuwe blog te schrijven, er is namelijk weer veel gebeurd! Maar ik heb veel te gezellige buren, de afgelopen avonden waren zo gevuld met Ligretto spelen & muziek luisteren.. :) 

How are you? I'm fine!
Ik weet nog dat ik thuis benieuwd was naar hoe ik qua tijd zou vinden.. Misschien ben ik daar en is 3 maanden wel heel lang! Maar het is absoluut niet zo, de tijd gaat zo snel! Er zijn alweer ruim 3 weken voorbij!
's Ochtends kan ik nog niet zo vroeg uit bed komen, maar lig 's avonds dan ook niet voor 12 uur. Na het ontbijt ga ik of naar de kliniek of naar de baby's in het kinderhuis. Er komt soms ook nog van alles tussen, zoals ' vergaderen' over het vakantieprogramma (de kinderen hebben over 2 weken voor 2 maanden zomervakantie!) en vanochtend over de zondagsschool. 
Vorige week zijn we ook nog druk geweest met het maken/afronden van kerstkaarten voor de sponsors! Boompjes en sterretje knippen en plakken.. Leuk om te doen, natuurlijk samen met de kids! Het eindresultaat is super! Heb je nog geen sponsorkindje? Dan zou ik dat maar snel gaan regelen, wil je volgend jaar ook zulke leuke post vanuit Oeganda ontvangen! ;-)
Over het kopje kan ik nog iets grappigs vertellen. We hebben natuurlijk leren groeten, i'm fine is in het Oegandees: gyendi. Wat ons verbaasde is dat iedereen altijd "gyendi" antwoord als je vraagt hoe het gaat, ook al zit iemand bijv. heel ziek in de kliniek! Toen we dat eens navroegen werd er geantwoord: "as long as you can breath, you are fine!" (zolang je nog kan ademen gaat het goed). Optimistisch zijn de Oegandezen hè! ;-) 

Knippen en plakken met Andrew..

Ugandan dinner en sprinkhanen
Vorige week woensdag kwam er een uitnodiging, waarop stond: 
** Please join us for a fun, educative dinner at mama and papa's (Pita&Piet's) side.. Be our guest, test African food, Ugandan snacks, dances, music en culture!** En.. fun was het zeker! De avond werd georganiseerd en verzorgd door de staff en de kinds van Noah's Ark. Eerst werd het een & ander over Oeganda verteld, over het land en bepaalde klederdracht. Daarna speelde de band van Noah's Ark -super!- een aantal stukken, waaronder het Wilhelmus! Dansjes werden geshowd en we mochten een 'liedje'  op de djembé spelen. Dat smaakt naar meer! Binnenkort krijgen we een keer djembé-les van een jongen die in de band speelt, leuk!
Het lopend buffet begon met een bijzonder voorgerechtje: sprinkhanen!! Uiteraard heb ik ze geproefd en de smaak was helemaal niet zo verkeerd! Alleen ging ik er bij de 4e teveel over nadenken en toen ben ik maar gestopt.. ;-) Verder waren er allerlei lekkere dingen, zoals matokke (word gemaakt van groene bananen), kippenpootjes en heerlijk vers fruit als nagerecht! 

:)

jammie..!

Een geslaagde avond!

Een bevalling, finally!
De ochtend na de Oegandese avond werd ik gebeld door de verloskundige van de kliniek, of ik wilde komen voor een bevalling! Super.. Het verloop was alleen heel heftig, er werd aan het einde van de bevalling een verpleegkundige bijgeroepen om fundusexpressie uit te voeren (er word dan op de buik van de moeder geduwd, om de uitdrijving te bevorderen). Vervolgens werd het kindje bijna levenloos geboren.. Gelukkig ontdekte de dokter een (hele zwakke) hartslag! We hebben hem eerst allerlei prikkels gegeven, maar hij reageerde echt nergens op. De dokter nam hem snel mee naar een tafel en voordat ik het wist waren we aan het reanimeren, lag hij aan de zuurstof en werd hij uitgezogen! De reanimatie was even ter overbrugging, totdat hij aan de zuurstof kon. In de verloskamer is daar namelijk apparatuur voor. Ik had geen idee van tijd, voor mij gevoel duurden de minuten uren. Met de dokter deed ik de reanimatie, zij de hartmassage en ik de beademing(voor het eerst!). Patricia was ook bij de bevalling, zij heeft hem uitgezogen nadat hij aan de zuurstof lag. Tijdens het beademen hoorde ik allerlei geborrel in zijn lijfje, ik weet nog dat ik dacht: echt, al spuug je me helemaal onder, ga alsjeblieft ademen! Wat waren we blij dat we op een gegeven moment zijn borstje op en neer zagen gaan, wat een enorme opluchting! Toen kon ik het even niet meer droog houden.. Nog wat later ging hij goed huilen en hij mocht al snel weer van de zuurstof af! 
Wat zijn we dankbaar dat het zo afgelopen is, het had ook zo anders kunnen zijn! Al met al een hele heftige, maar ook een leerzame ervaring!!
Maandag had ik nog een praatje met de dokter erover, ik was benieuwd hoe ze het ervaren had en hoe ze erop terug keek. Ze zei dat ik het goed had gedaan, we waren een goed team. Fijn om nog even te horen!
Het was fijn dat Patricia er ook bij was, nu kunnen we het er met elkaar nog over hebben! Voor het personeel hier is het toch anders, wij hebben het als heftig ervaren en zij maken het wat vaker mee..

Keith♥  met mijn gehaakt mutsje!

Joram Keith en Favoured
Gisteren heb ik weer in de kliniek gewerkt, op het 'consultatiebureau'. Super leuk, er kwamen 19 kindjes..onder andere Keith, het kindje waar ik net over schreef! Hij was gisteren 4 dagen oud en kreeg zijn eerste inenting en polio-druppels. Heel fijn om ze gezien te hebben!:)
Er kwam ook nog een oudere man met een jongetje van 1 jaar. Ik zag zijn naam en vroeg of ik het goed uitsprak (Favoured). Ik kreeg meteen een uitleg bij deze naam: zijn vrouw is 42 jaar en ze waren heel blij dat ze nog een kindje hadden gekregen. Dat was de reden dat ze hem deze naam hadden gegeven, wat letterlijk' begunstigd'  betekent. Een gave van God.. Mooi!
Nadat Favoured vitamine A had gekregen en een vervolgafspraak voor over een half jaar vertrokken ze met z'n drieën op de boda boda.. 

~ Favoured ~

Weeraba!

Gebroken nachten..
Zaterdag ging ik bij Pita langs om te vragen hoe het ging en of ik nog iets kon doen, ze hadden een hele drukke week achter de rug. Misschien een nachtje voor Jeriah (het kindje wat een week ervoor in een suikerrietplantage gevonden was, zie een vorige blog) zorgen, zodat ze zelf een nachtje kon doorslapen. Ze zei meteen dat het de aankomende nacht wel kon! Hij was zaterdag een week en een dag oud. Er is bijna niets meer te zien van hoe hij hier binnen kwam de week ervoor, de wonden zijn al helemaal genezen!
Zaterdagavond hadden we nog een bbq'tje bij ons voor de deur, met Jan en Gerda (komen uit Ameide en zijn hier voor een half jaar), Hans (is hier voor 2 maanden), Wim en Henk (zijn hier 2 weken geweest om zonnepanelen te leggen en aan te sluiten), Aldert en Patricia (uit Nieuw-Lekkerland, zijn hier voor een half jaar), Piet, Miranda en Katie. Erg gezellig!
De eerste nacht heb ik erg weinig geslapen, luisterde naar alle geluidjes en het gesnurk. Hij had ook nog een poosje last van krampjes en was daarna klaarwakker. Erg gezellig!:) De tweede nacht voelde meer als een gebroken nacht. Ik had beter geslapen maar m'n slaap werd alleen vaker onderbroken doordat Jeriah binnen de 3u voor een voeding kwam.
Maar.. ik zou het zo weer doen, super leuk zo'n kleintje in huis en voor Pita even een ontlasting! En ik kan straks -een beetje- meepraten met de kraamvrouwen op mijn werk! ;-)

een logeetje!:)

mooi mannetje..♥

Senene's
Zondag werden er 2 zakken bomvol grote sprinkhanen (senene's) gebracht! De nacht ervoor waren ze gevangen maar blijkbaar waren het er teveel voor diegene en ze moesten ze kwijt. Piet wilde ze wel kopen, het schijnt hier een delicatesse te zijn! Ik vroeg me af of het levende waren of dode, levende dus. Ze moesten eerst nog ontleed en gefrituurd worden.. Dat was een hele klus! Bij de kop beetpakken, eerst de poten eraf draaien en dan de vleugels en de sprieten. Ik werd door de eerste de beste senene al gebeten dus ik had het snel gezien! Ik maak wel foto's.. ;-) Het waren er honderden!

Christy showt een senene

;-)

gefrituurd en klaar om ontleed te worden...

en verder..
Maandag weer met Miranda 'uit eten' geweest, rolex! Ongeveer 10 minuten buiten de poort staat een hutje waar ze gemaakt worden, erg lekker af en toe tussen de middag in plaats van 'posho and beans'. Posho (gemaakt van maismeel) en bonen is 1 van de meest voorkomende maaltijden in Oeganda, het is dan ook erg voedzaam en niet duur. 
Enfin, we waren dus even buiten de poort en dat is af en toe wel even lekker (we hebben op het bankje gezeten, Willemien!;-)). We hadden ook nog veel lol, Miranda wilde een Oegandese vrouw een foto van ons laten maken. Ik wilde dat ik er een filmpje van had.. Miranda vroeg of ze het wilde doen, legde uit hoe ze een foto moest maken, en vroeg of ze wilde komen. Iedere keer antwoorde ze met "yes", maar er gebeurde niet veel en op een gegeven moment draaide ze zich om! Op dat moment was het heel komisch, we hebben er nogal de slappe lach om gehad, maar soms is het ook heel erg lastig! Want dan merk je aan de houding oid dat ze het niet snappen, maar toch zeggen ze yes! Mjah..wij Hollanders hebben ook onze kuren.. ;-)

uiteindelijk een andere fotograaf gecharterd.. :D

Diezelfde dag had ik een praatje met een jongen die in de tuin werkt op Noah's Ark, vergelijkbaar met een hovenier bij ons. Erg leuk, hij vroeg hoeveel broers en zussen ik had en na mijn antwoord kwam de vraag: van 1 vader en moeder? Haha pa & ma, bij deze! Wel een compliment, toch?! :)

Ik vind het leuk om nog wat foto's van John & Raegan te plaatsen. Mede omdat de verkoping zoveel geld opgebracht heeft voor de ondervoedingskliniek, ik heb E1000,- over kunnen maken! Het geld kunnen ze goed gebruiken, vooral voor voeding en medicijnen. Het is zo mooi om de veranderingen bij beide kindjes te zien!

baddertijd..

weer heerlijk schoon! ♥

Het zijn echt m'n twee vriendjes, ik zoek ze elke dag wel even op en het is heerlijk om dan een glimlachje te zien (soms een big smile of van John een schaterlach). Ik kreeg pas een standje van de tante van John (de moeder is niet in beeld), ik was een dag niet geweest en ze had me gemist! ;-)


Ik ga gauw m'n bed opzoeken, wilde nu echt een keer op tijd naar bed maar het is alweer kwart voor 12.. 

Veel liefs weer!
Thera